Trwa³e zmiany osobowo¶ci nie wynikaj±ce z uszkodzenia ani choroby mózgu:
1).trwa³a zmiana osobowo¶ci po prze¿yciu katastrofy lub innej sytuacji ekstremalnej (np. klêski ¿ywio³owej)
Nale¿y stwierdziæ cechy, których wcze¶niej nie obserwowano, a mianowicie:
sztywne, niedostosowane zachowania,
upo¶ledzenie funkcjonowania interpersonalnego, spo³ecznego i zawodowego,
wroga lub nieufna postawa wobec otaczaj±cego ¶wiata,
wycofanie z ¿ycia spo³ecznego,
odczuwanie pustki lub beznadziejno¶ci,
sta³e uczucie napiêcia i rozdra¿nienia jako wynik zagro¿enia i wyobcowania,
poczucie ma³ej warto¶ci i niski poziom samoakceptacji.
2).trwa³a zmiana osobowo¶ci po chorobie psychicznej
Kryteria diagnostyczne s± nastêpuj±ce:
nadmierna zale¿no¶æ od innych oraz postawa roszczeniowa,
przekonanie o zmianie lub stygmatyzacji przez chorobê, prowadz±ce do niemo¿no¶ci nawi±zania czy utrzymania bliskich stosunków z lud¼mi oraz do izolacji spo³ecznej,
bierno¶æ, ograniczenie zainteresowañ i umiejêtno¶ci wykorzystania czasu wolnego,
sta³e narzekanie na ró¿ne dolegliwo¶ci, id±ce zazwyczaj w parze ze skargami hipochondrycznymi i przyjêciem roli chorego,
nastrój dysforyczny (reagowanie rozdra¿nieniem, z³o¶ci± lub agresj± na stosunkowo b³ahe lub wrêcz nieadekwatne bod¼ce) lub nastrój chwiejny, nie zwi±zany ani z obecnym, ani z przebytym zaburzeniem psychicznym,
d³ugotrwa³e trudno¶ci i problemy z prawid³owym funkcjonowaniem spo³ecznym
i zawodowym.
3).inne trwa³e zmiany osobowo¶ci (po takich do¶wiadczeniach jak np. zespó³ przewlek³ego bólu, kalectwo czy te¿ utrata osoby bliskiej).
|