Psychologia ogólna, psychologia rozwojowa, psychologia związków, rodziny, psychologia i rzeczywistość, zaburzenia psychiczne

Pisze pani w ksi¹¿ce, ¿e kiedyœ psychologowie nie byli potrzebni. Dlaczego?

Psycholog nie robi nic innego ni¿ to, co powinni robiÌ ci, którzy przygotowuj¹ nas do ¿ycia. Mama, tata, babcia. Kiedyœ psychologowie nie byli potrzebni, bo by³o oparcie w wielopokoleniowej rodzinie. To by³a tkanka sk³adaj¹ca siê z wielu warstw, na które nak³ada³y siê doœwiadczenia jak s³oje w glebie, i w zale¿noœci od etapu w ¿yciu mo¿na by³o do nich siêgaÌ coraz g³êbiej i g³êbiej.

Na czym polegaÂła pomoc psychologiczna w wielopokoleniowej rodzinie?

Na tym, Âże maÂły czÂłowiek miaÂł zawsze kogoÂś w rodzinie, kto byÂł dla niego oparciem i dawaÂł mu swojÂą niepodzielnÂą uwagĂŞ. Na tym, Âże ta osoba, jeÂśli sama nie umiaÂła rozwiÂązaĂŚ problemu, miaÂła do kogo zwrĂłciĂŚ siĂŞ o radĂŞ lub pomoc. Na tym, Âże byÂła tzw. starszyzna: babcie, dziadkowie, ciotki, wujowie, ktĂłrzy z racji wieku byli bogatsi o przeÂżycia i doÂświadczenia i chĂŞtnie siĂŞ tym dzielili.

Dzisiaj ¿yjemy bardzo samotnie, jesteœmy odciêci od rodziców, dziadków, przyjació³. Rzadko ju¿ mieszkamy w jednym wielkim domu, w którym mieœci siê ca³a rodzina - od prawnuczki do pradziadka.

Dlatego dzisiaj zwracamy siĂŞ do psychologa, ktĂłry teÂż posÂługuje siĂŞ doÂświadczeniami, ale nie tylko swoimi, rĂłwnieÂż cudzymi. Studiuje i gromadzi wiedzĂŞ o Âżyciu, Âżeby mĂłc siĂŞ potem niÂą dzieliĂŚ.

W jakich wypadkach pomoc psychologa jest niezbĂŞdna, a w jakich sami sobie jesteÂśmy w stanie pomĂłc?

MyÂślĂŞ, Âże z kaÂżdÂą sprawÂą jesteÂśmy w stanie sami sobie pomĂłc, pod warunkiem Âże mamy kogoÂś bliskiego, mÂądrego. To moÂże byĂŚ ciocia z WÂłocÂławka, ktĂłra jest miÂła, dojrzaÂła, ciepÂła, rozumna, ma ochotĂŞ sÂłuchaĂŚ i do ktĂłrej mamy zaufanie.

A kr¹g przyjació³?

Tu jest ryzyko. Przyjaciele musz¹ spe³niaÌ dwa warunki. Po pierwsze, obowi¹zuje zasada wzajemnoœci, to znaczy, ¿e je¿eli oni nas wys³uchaj¹, to i my kiedyœ równie¿ bêdziemy dostêpni dla kogoœ w potrzebie. Po drugie, mo¿e siê zdarzyÌ, ¿e w krêgu przyjació³ s¹ akurat same g³uptasy. Przyjaciele mog¹ zaproponowaÌ nastêpuj¹ce "rozwi¹zania" problemów: chodŸ siê napijemy, weŸ to olej, zapomnij i siê dobrze zabawmy etc. Nawet najlepsza przyjació³ka mo¿e byÌ z³ym, szkodliwym doradc¹.

Jak to odró¿niÌ? Jak znaleŸÌ dobrego doradcê?

Ba! Niestety, tylko metod¹ prób i b³êdów. Niestety, bo niektóre podsuwane rozwi¹zania mog¹ z³y stan jeszcze pogorszyÌ. Na przyk³ad idê do jednej przyjació³ki i mówiê: "Wiesz, Ÿle siê czujê. Strasznie uty³am. Nie wiem, co robiÌ". Przyjació³ka odpowiada: "No rzeczywiœcie. Musisz siê za siebie wzi¹Ì, tu mam diety: wêglowodanowa, sokowa, taka, owaka. WeŸ i stosuj". I ta kole¿anka wpuszcza mnie w jakiœ korkoci¹g, który kompletnie mojego problemu nie za³atwia. A mogê pójœÌ do drugiej, która powie tak: "A kiedy tak uty³aœ?". "No, jak siê rozsta³am z mê¿em". "To wiesz co, pogadajmy. Boisz siê, tak? Czujesz siê nieatrakcyjna? le ci?"

I wiadomo, ¿e ta przyjació³ka jest lepszym oparciem, bo nie zamydla mojego problemu. Szuka przyczyny mojego lêku, stresu, niepokoju, który powoduje, ¿e ja siê ob¿eram.