Psychologia ogólna, psychologia rozwojowa, psychologia związków, rodziny, psychologia i rzeczywistość, zaburzenia psychiczne

¯yj¹c w zdrowej rodzinie ka¿dy ma prawo byÌ tym, kim chce, jeœli to nie krzywdzi innych osób. Mo¿e pozwoliÌ sobie na bycie sob¹. Wie, czego pragnie i tym siê kieruje. W rodzinie dysfunkcjonalnej osoby mog¹ "zlewaÌ siê" ze sob¹ i wtedy ¿yj¹ ¿yciem innych zapominaj¹c o sobie, swoich uczuciach i potrzebach. Mog¹ te¿ próbowaÌ siê "odci¹Ì" od innych. W ka¿dej z tych sytuacji zachowuj¹ siê zale¿nie od rodziny a nie od siebie samego. Osoby w rodzinach dysfunkcjonalnych podejmuj¹ ró¿ne role potrzebne rodzinie i zapominaj¹ o tym, czego tak naprawdê pragn¹.
SÂłowo na koniec...

Ka¿da rodzina zdrowa, czy dysfunkcjonalna jest postawiona przed podobnymi zadaniami i ka¿da mo¿e prze¿ywaÌ trudnoœci w ich realizacji. Równie¿ i zdrowa rodzina mo¿e nie spe³niaÌ swoich funkcji, jednak s¹ to problemy przejœciowe i rodzina sama, lub przy pomocy terapeuty odnajduje nowy, lepszy sposób poradzenia sobie. Je¿eli rozpoznajesz w swojej rodzinie cechy dysfunkcjonalne to prawdopodobnie obserwujesz niektóre z nich tak¿e u siebie samego. Ka¿dy z nas jest trochê taki jak rodzina, z której pochodzi. To nie jest wyrok, raczej dziedzictwo. W rodzinie, która nie spe³nia swoich funkcji bardzo trudno jest budowaÌ dojrza³¹ to¿samoœÌ. Trudno byÌ pewnym samego siebie i swoich dzia³aù, trudno budowaÌ udane relacje i trudno dbaÌ o siebie. Jeœli chcesz, mo¿esz przestaÌ graÌ wed³ug regu³ dysfunkcjonalnej rodziny, mo¿esz przerwaÌ barierê milczenia i podj¹Ì trud terapii. Nie jest to ³atwe, ale myœlê, ¿e warto.